آه از شام خراب

کاروان برگشت از شام خراب

آه از شام خراب

آه از قلب پر از خون رباب

آه از شام خراب

داستان سفر کوفه و شام

کی بگنجد غم عالم به کتاب

آه از شام خراب

ناز گل دخترکی بابایی

یاس پژمرده شد از تنهایی

کو ، سه ساله گلک شیدایی ؟

دل او از غم بابا ، چو کباب

آه از شام خراب 

آه از بی کسی و ویرانه

آه از سوگ گل دردانه

کی خرابه میشود کاشانه ؟

آه از سیلی و شلاق و عتاب

آه از شام خراب

خیزران بود و ثنایای حسین

تشت زر ، صورت زیبای حسین

ای فدای قد و بالای حسین

ریش مولا شده از خون چو خضاب

آه از شام خراب

تشنگی

گر درخت تشنه ای دیدید ، تیمارش کنید

تشنه کامی را اگر دیدید ، سیرابش کنید

تشنگی ...آه ...تشنگی ..آه ..تشنگی ..آه ..تشنگی

صد بیابان را ز خون دیده ، گلزارش کنید .

حسین دشتی

طوفان

زینب ز سفر آمده ، ای مولا جان

پایان بگرفته است فراق و هجران

بر کاخ ستم لرزه بیانداخته او

چون تندر و چون غرش رعد و طوفان .

حسین دشتی

رسالت زینب

از شام به سوی کربلا آمده ام

با گریه و ذکر یا اخا آمده م

پایان نرسد رسالت زینبی ام

شمشیر امیر لافتی آمده ام .

حسین دشتی

اربعین

چهلم شاه شهیدان گشته است

زینب غمدیده گریان گشته است

کاروان غمگساران چون رسید

دیده ها لبریز باران گشته است .

حسین دشتی

جامه خونین

از شام سیه پیرهنی آوردند

میراث شه بی کفنی آوردند

یک جامه خونین و پر از ترکش و تیر

از غربت و دور از وطنی آوردند .

حسین دشتی

حضرت رقیه ( ع)

روح بلندت پی بابا گرفت

قلب تو از ظلمت دنیا گرفت

یا ابتا ارجوک خذنی معاک

هق هق تو دامن صحرا گرفت .

حسین دشتی

امید

ما را به رضا امید بسیاری هست

هر روز مرا فرصت دیداری هست

در طوس حقیقتا که دلداری هست

خوش باش دلا ، تو را خریداری هست .

حسین دشتی

خنجر

عشق آمد و بی خبر به قلبم سر زد

مهمان نخوانده از چه رو خنجر زد

انگشت گزید عقل و دل بر سر زد

در کنج قفس پرنده ای پرپر زد .

حسین دشتی

آیینه دل

سردم شده است کاش آغوشت بود

آیینه دل همیشه مدهوشت بود

راهی به دلت زنو میسر می شد

احساس غریبه گی ، فراموشت بود .

حسین دشتی

حکیم دیوژن

پیر ما در خمره ای می کرد زیست

تا بگوید زندگی و می یکیست

گفت ب اسکندر که سایه ات کم بکن

غایت ما در جهان ، آزادگی است .

حسین دشتی

ستاره افلاک

خاموش بشد ستاره علم فلک

آن عالم مردمی بی دوز و کلک

از راستی اش چنان بدانستم که

بالی بگشوده است همراه ملک .

حسین دشتی

حساب ما

حساب ما به دنیا پاک باید

سحرگه ناله ی غمناک باید

پسین گویند وقت راحت اما

به شامم سینه ی صد چاک باید .

حسین دشتی

نادره دهر

آن نادره ی دهر به علم افلاک

یک ذره عمر او به از صد خاشاک

فیروزه ی عمر او درخشید و سپس

دورش به سر آمد و بیفتاد به خاک .

حسین دشتی

شبنم

خواستم مادر نویسم ، اشک از چشمم چکید

برگ صورت را کنون ای وای من شبنم چکید

خاطرات سبز او روییده در قلبم ، ولی

ز آسمان بار دگر صد غصه و ماتم چکید .

حسین دشتی

برای روانشاد مادرم

مهربان و مهربان و مهربان

آیینه ، آب روان و آسمان

دستهایش پر ز دارایی عشق

رنج هایش زیر خنده بد نهان .

حسین دشتی

راه شیری

سوی میخانه بشد پیر خرابات شبی

آسمان مست شد از پرتو مهتاب شبی

راه شیری ! بنما راه در منزل یار

آه از این دل رنجیده بی تاب ، شبی !

حسین دشتی

مسافران

ماییم مسافران این دار خراب

هر روز ندا در بدهندم ، بشتاب

پرسیدمش از جهان ، بفرمود جواب :

نیمی ش عذاب و نیم دیگرش سراب .

حسین دشتی

پاک دل

چون آب ببستند می نابم بدهید

صد خمره از آن کهنه شرابم بدهید

من پاک دلم ، چرا عذابم بدهید ؟

با بوسه ی پیمانه جوابم بدهید .

حسین دشتی

دختر کوزه گر

ای دخترک کوزه گر زیبایم

ای روز و شبان به فکر و در رویایم

پیدا به دل و به دیده ناپیدایم

هر جا که روی به دیدنت می آیم .

حسین دشتی

چرا ؟

از رنج بشر ، فلک چرا خندان است

وز کشتن مردمان چرا شادان است

یک روز رسد ستاره سرگردان است

اوضاع جهان نگون و برگردان است .

حسین دشتی

زهد و ریا

چون زهد و ریا به همدگر یار شدند

در دایره گنه گرفتار شدند

انذار دهم محتسب شهر تو را

ز آنروز که خلق خفته بیدار شدند .

حسین دشتی

زندانی

یک مرغ اسیر در شبی بارانی

میگفت به گل که از چه رو خندانی ؟

رفتیم و ز بعد ما فقط می ماند

دیوار نوشته های یک زندانی .

حسین دشتی

گمنامی

دردا که ز بعد ما ، نماند نامی

جز غربت و جز حسرت و جز گمنامی

وان قصه ی زندگی نباشد جز این :

دل بستن و دل بریدن و ناکامی .

حسین دشتی

یار مهربان

در سینه ی خود قلب جوانی دارم

زیرا که به خانه همزبانی دارم

از عشق و وفا پر شده چون دامانش

صد شکر که یار مهربانی دارم .

حسین دشتی

دل

اسر زلفت از روز ازل ، دل

شهید مکتب و راه غزل ، دل

رواق دیدگانم منزل توست

فدای بوسه های چون عسل ، دل

حسین دشتی

قلب جوان

گر چه از رنج و بلا ، رنگ خزانی دارم

در دل خویش ولی قلب جوانی دارم

بی خبر از تو نباشد دلکم ، محرم راز

از رقیبان به خدا ، ظن و گمانی دارم .

حسین دشتی

آیین ما

ما 

می پرستیم !

و

به ...می

کا ر ماست

راست

به آیین ما

میکده ها

مسجد خداست .

حسین دشتی

گرداب

چون پهنه ی بی کران پر آب شدم

آرام شدم چو بحر و در خواب شدم

تا یاد جفا کاریت افتادم باز

پر خشم شدم مثال گرداب شدم .

حسین دشتی

خاک

خاکیم ولی گمان باران داریم

صد زخم دل از فتنه یاران داریم

امید یکی واژه متروک و تهی است

یک لشکر خسته همقطاران داریم .

حسین دشتی

شهریور

مگر شهریور از فصل بهار است ؟

که سبزه بردمید و گل به بار است

به برگ هفتمش بنوشته با زر

به دنیا نام نیکت پایدار است

تمام لحظه ها بوی تو دارند

تویی که مه ز رویت شرمسار است 

مرا نوروز دیگر باشد این روز

به سینه عشق پاکت یادگار است

دلم اما پی هجرانت ای جان

به دیدار شما امیدوار است .

حسین دشتی

سایه روح

سایه ی روح من افتاد به دیوار سکوت

عشق بر قلب من خسته بجز غم نفزود

آیینه خواست که راز دل من فاش کند

دهر سنگی بزدش ، ناله من کس نشنود .

حسین دشتی

آیین دل

سبو از اشک چشمانم لبالب شد

جهان از ماتم و غصه چونان شب شد

امان از داغ گلها بر تن صحرا

دلم را عشق تو ، آیین و مذهب شد .

حسین دشتی

اشک

ای اشک ببار ، غم فراوان شده است

وی ابر دو دیده ، وقت باران شده است

امشب دل من ، ندارد آرام و قرار

بنشسته به سوگ شهریاران شده است .

حسین دشتی

نشان عشق

یک مرد نشان عشق و ایمان می داد

از بهر هدایت بشر ، جان می داد

صحرای ستم بود و کویر بیداد

با خون خودش ، نوید باران می داد .

حسین دشتی